15 czerwca mija termin składania wniosków na konkursy Narodowego Centrum Nauki. Postanowiłam się zmierzyć z tym karkołomnym zadaniem. Finalizowany jest właśnie opis projektu „Czasopisma z zakresu nauki o literaturze polskiej w latach 1944-1989”.

W projekcie tym zostanie przeprowadzona szczegółowa analiza formalna i treściowa tychże czasopism, a ponadto zostaną zbadane szeroko rozumiane warunki społeczno-kulturowo-polityczne ich wydawania. Kluczowym dla badań będzie zatem zbadanie, przedstawienie i opisanie życia literackiego poszczególnych środowisk, w których powstawały konkretne czasopisma naukowe poświęcone polskiej literaturze i z których wyłaniały się redakcje. Ponadto istotne będzie przyjrzenie się relacjom, jakie zachodziły między różnymi osobami w tych środowiskach, co prowadzi do analizy takich procesów jak autocenzura wydawnicza. To wszystko umożliwi rzetelniejsze wejście w intencjonalność istnienia danego pisma, a także da wgląd w proces redakcyjny. O ile te czynniki można nazwać czynnikami wewnętrznymi, kształtującymi czasopismo, o tyle istotne będzie przyjrzenie się także czynnikom zewnętrznym, czyli polityce wydawniczej i naukowej PRL i działalności cenzury. Szczególnie ważne jest to drugie, zwłaszcza z perspektywy relacji cenzorzy – autorzy tekstów i redakcje. Chodzi tutaj o ukazanie wszystkich treści, które były niewygodne albo które cenzorzy uważali za niewłaściwe dla państwa i partii, o sposoby wykreślania czy też korygowania treści, o to jak wpływało to na całość tekstu i intencję autora, a także z drugiej strony na sposób w jaki autorzy tekstów i redaktorzy reagowali na ewentualne uwagi i poprawki oraz jak sami próbowali się im przeciwstawiać na poziomie treści. Dopiero takie wszechstronne przyjrzenie się całości zagadnienia z różnych perspektyw, zarówno społecznych, kulturowych, politycznych jak i gospodarczych, umożliwi zbadanie rzeczywistego wpływu i oddziaływania danego czasopisma na środowisko naukowo-literackie oraz jego wpływ na całokształt literaturoznawstwa.